Cultuur en beschaving
Tegenwoordig beschouwen antropologen cultuur niet als het simpele resultaat van biologische evolutie, maar als het intrinsieke element ervan, het belangrijkste mechanisme van de aanpassing van de mens aan de buitenwereld.
Volgens deze opvattingen presenteert cultuur zich als een systeem van symbolen met aanpassingsvermogen, dat van plaats tot plaats kan veranderen, waardoor antropologen de verschillen kunnen bestuderen, die worden uitgedrukt in concrete varianten van mythen en rituelen, in gereedschappen, in huisvestingsvariëteit en in principes van dorpsorganisatie. Op deze manier benadrukken antropologen een verschil tussen “materiële cultuur” en “symbolische cultuur”, niet alleen omdat deze concepten verschillende gebieden van menselijke activiteit weerspiegelen, maar ook omdat ze verschillende basisgegevens bevatten, die verschillende benaderingen in de analysefase vereisen. Volgens dit cultuuridee, dat heerste in het interval tussen de twee oorlogen, heeft elke cultuur zijn eigen grenzen en moet deze worden beschouwd als één geheel dat zijn eigen gezichtspunten gebruikt.
Als gevolg hiervan ontstaat het concept van “cultureel relativisme”, een idee volgens welke een persoon de gewoonten van anderen kan accepteren, door de concepten van andermans cultuur en haar elementen (gebruiken, enz.), en de kennis van de systemen van symbolen, waar ik deel van uitmaak. Bijgevolg betekent het concept dat cultuur codes van symbolen bevat en de middelen om ze van de ene persoon op de andere over te dragen, dat cultuur, zij het binnen bepaalde grenzen, voortdurend verandert.
Dat de cultuur verandert kan het gevolg zijn van de vorming van nieuwe dingen, zoals dat gebeurt op het moment van contact met een andere cultuur. Op wereldschaal leidt het contact tussen culturen tot de assimilatie (door de studie) van verschillende elementen, dat wil zeggen de interpretatie van culturen. In omstandigheden van politieke antithese of ongelijkheid kunnen mensen van de ene cultuur zeker de culturele waarden van een andere collectiviteit begrijpen of hun eigen waarden opleggen (“acculturatie”).